"Bodrum Vizyon" tohumunun çatladığı gün...

 

Uzun zamandır benim için bir tutku idi, öyle diyordum hep.

Ununu elemiş, eleğini asmış değilim ki, "Şimdi zamanımı nasıl değerlendirsem?" diye düşüneyim...

İşimi geliştirme telaşının tam ortasındayım.

Derken, son günlerde gitgide arttı sancım, doğuma yaklaşan bir anne adayı gibi.

Sonunda, bu gece hiç uyutmadı beni; gün doğdu, işte hâlâ bilgisayarın başındayım.

Tutkum "aşk"a mı yükselmiş bilmem...

Bildiğim şu ki:

Memleketimin geleceği ile ilgili hayal kurmak...

Gördüğüm sorunlar ve ihtiyaçlar karşısında çözümler aramak...

Üzerimdeki emeklere vefa ile kafa sancısı çekmek...

İşlerin arasında çılgın bir tempoyla sürekli bir şeyleri not etmek...

Fırsat buldukça konular arasındaki çapraz ilişkileri ve sunum kurgusunu gözden geçirmek...

Bana zamanı unutturuyor!..

Heyecandan uçuruyor bazen.

Diğer yandansa acı veriyor;

Zihnimde canlanan vizyona ulaşılabileceğini görmek...

Ancak gerekli aksiyon için gündelik yaşamdan bir türlü fırsat bulamamak...

Ha bugün, ha yarın, derken art arda hayal kırıklıkları ile gece yatağa girmek...

Esaretin Bedeli filminde mahkumun diğerine "Ümit insanı öldürür." demesi gibi...

Ama, ümitten ölmeyecekse insan, hiç yaşamasa da olur, değil mi?!..

Mindos Balıkçısı

Akçaalan, 20 Mart 2024